۴۰۷-حبه انگور نجاتم نمی دهد

ادبیات عبارت است از نوعی آثار خلاقانه مکتوب که دارای ارزش بالا و ماندگاری هستند. شعر و انواع آن در ادبیات یکی از اشکال رایج ادبیات است که نکته‌ا‌ی را به مخاطب ارائه می‌کند. البته برای نوشتن این شکل از ادبیات داشتن مهارت کافی مورد نیاز است. شعر از زبان توصیفی، مانند ابزارهای ادبی استفاده می‌کند.
با این حال، شعر دارای نوشتار، ویژگی‌ها، اهداف و ساختار منحصر به‌‌فردی است که استفاده از آن زیبایی یک متن را دو چندان می‌کند.
«شعر» در معنای لغوی به دانش و فهم ادراک اطلاق می‎شود که چامه، سرود، سخن و چکامه نیز خوانده می‌شود و درواقع یکی از کهن‌ترین گونه‌های ادبی و شاخه‌ای از هنر است. شعر، کلامی‌ست موزون که برای به اشتراک گذاشتن ایده‌ها، بیان احساسات و خلق تصویر؛ هنرمندانه نوشته می‌شود. شعر از طریق ساختار کلمات و قافیه‌ای که خوانندگان را با آن پیوند می‌دهد، به برانگیختن قوه تخیل خوانندگان می‌انجامد.
با همه این تفاسیر تعریف کامل و جامعی از شعر، کار بسیار دشواری است، به‌طوری که می‌توان اذعان داشت که شاعران و بزرگان زیادی آن را تعریف‌ناپذیر عنوان کرده‌اند. بنابراین نمی‌توان یک تعریف یکسان برای آن بیان کرد. دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی در تعریف شعر آورده است:
شعر حادثه‌ای است که در زبان روی می‌دهد و در حقیقت گوینده شعر با شعر خود، عملی در زبان انجام می‌دهد که خواننده، میان زبان شعری او و زبانی روزمره و عادی تمایزی احساس می‌کند.
مجموعه حاضر با عنوان «حبه‌ای انگور نجاتم نمی‌دهد» در برگیرنده اشعاری از بانو «فاضله هاشمی » با تخلّص «غزل» می‌باشد که مطالعه آن را به دوستداران شعر توصیه می‌کنیم. به عنوان نمونه، یکی از اشعار ایشان را که به «سردار دل‌ها» تقدیم کرده‌اند می‌آوریم.
جای خوب
یاد تو
مرا می‌برد
یک جای خوب
چوب‌ها
آهنگ می‌شوند
با صدای تو
تمام فصل‌ها خواندنی‌ست.