دشمن شناسی

از اساسی ترین شرایط موفقیت آدمی در تمام پهنه ها، شناخت دشمن است. دشمن شناسی به انسان بصیرت می بخشد؛ از این رو بزرگان دین، آدمی را ترغیب کرده اند تا دشمن خود را بشناسد. مولای متقیان امام علی (ع) در جامعه ای زندگی می کرد و کسانی را می دید که سابقه درخشانی در خدمت به اسلام داشتند، اما از روح مکتب بی خبر بودند. اهل عبادت و شب زنده داری بودند، اما در مقابل حکومت عدل علوی قرار گرفته بودند. لذا معرفی و شناساندن چنین افرادی به عنوان دشمن دین کار را سخت تر می کرد. اولین هدف دین، هدایت و اصلاح چنین افراد و گروه هایی از مسلمانان بود. در مرحله بعد مقابله با آنها و افکار و افعالشان و در مرحله نهایی و به شرط عدم هدایت، مبارزه با آنها بود که جنگ نهروان نمونه ای از این حرکت حضرت است.