فرزند کعبه امام علی(ع)

نام پدر ایشان، ابوطالب که بزرگ قریش و نام مادرشان فاطمه دختر اسد است.
ایشان در فصاحت و بلاغت، پیشوای فصیحان و سرور سخنوران است. ابن ابی الحدید در مقدمه شرح بر نهج البلاغه می‌نویسد:
«گفتار علی، بالاتر از کلام مخلوق و پایین‌تر از کلام خالق است». او در شجاعت چنان است که نام شجاعان پیش از خود را از یاد مردم می‌برد و نام دلاوران بعد از خود را از صفحه گیتی پاک می‌کند.
حضرت در زهد و تقوا زبانزد خاص و عام است و هنگام شهادت از مال دنیا مقدار ناچیزی به ارث گذاشت و با دسترنج خود هزار غلام را آزاد کرد. ایشان از خوش‌فکرترین و دوراندیش‌ترین مردم روزگار بود. در عدالت همانندی نداشت و حکومت خود را ـ هر چند مورد پسندِ دوستانش نیز نبود ـ بر پایه عدل بنا نهاد و سرانجام در اصرار بر عدالت به شهادت رسید.
این کتاب در چهار فصل به معرفی شخصیت و فضایل امیر مؤمنان علی (علیه‌السلام) پرداخته است که عناوین آن عبارتند از: میلاد نور، فضیلت‌های حضرت علی (علیه‌السلام)،و پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و حضرت علی (علیه‌السلام) پس از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله).