دیوان منصوری

مرا دلی است که دائم در آستان علی است ; هوای بلبل طبعم به بوستان علی است
در انتـظار عطایــش نشسته مســـتانه ; به شـاخـسار عــــدالت ، تــرانه خوان علی است

اگر عرفان را مذهب دل بدانیم ، حتما شعر هم زبان دل است. در تکامل تعالیم عرفانی و تصوف ، کلمات و الفاظ شاعران که عبارت اند از: می ، ساقی ، هستی ، ساغر ، میخانه ، خرابات و … می باشند ، تحت تأثیر مضامین عرفانی قرار گرفت که قصیده عارفانه ابن فارض ، مثنوی معنوی مولوی ، منطق الطیر عطار از این دسته محسوب می شوند. اثر حاضر در برگیرنده قالب شعری غزل ، مثنوی و رباعی در قالب عرفان است که مؤلف محترم آنها را به نظم درآورنده اند.