حضرت زینب(س) فرزند کوثر؛ یعنی «خیر کثیر» و دست پرورده علی مرتضی(ع) و فاطمه زهرا(س) است. وی تجسم توحید، رازدار کربلا، صابره و عقیله بنی‌هاشم، سر حلقه ایثار و شهادت، اُسوه و الگوی زنان عالم و آینه‌دار جمال و جلال حسینی است. لطف بی‌کران علم و فضلش آن‌چنان بر عالم گسترده شده است که فقیهان، عالمان، عابدان، زاهدان و هر آن کسی که به جایی رسیده است از سفره کرمش متنعّم شده‌اند.
آن‌چه مهم است این‌که انسان خود را از شناخت به مصائبی که بر آل‌الله وارد آمده، دور نسازد. از این رو شنیدن و گفتن مصائب آل‌الله، نور و عبادت است و چه عبادتی بهتر از این‌که انسان خود را در مسیر شناخت مصائب اهل بیت(ع) قرار دهد و از این راه نور گیرد و بهره ببرد. در روایتی از امام باقر(ع) وارد شده است که فرمودند:
«مَنْ لَمْ يَعْرِفْ سُوءَ مَا أُوتِيَ إِلَيْنَا مِنْ ظُلْمِنَا وَ ذَهَابِ‏ حَقِّنَا وَ مَا نُكِبْنَا بِهِ فَهُوَ شَرِيكُ مَنْ أَبَى إِلَيْنَا فِيمَا وَلَّيْنَاهُ»؛
کسی که آنچه از سختی‌ها و ناروایی‌ها که بر ما اهل بیت(ع) وارد کردند، ظلم و ستم‌هایی که بر ما روا داشتند، حقوقی که از ما به یغما بردند و گرفتاری‌ها و مصائبی که ما به آن دچار شدیم را نفهمد و نشناسد، در تمامی اینها با کسانی که مرتکب این ستم‌ها شده‌اند (با ظالمان و دشمنان ما) شریک خواهد بود.
نوشتار حاضر در هشت فصل به تشریح زوایایی از زندگی حضرت، شگفتی‌های محبت امام حسین(ع) و حضرت زینب(س)، مصائب عاشورا، رویداد تاریخی کاروان حسینی به سرپرستی حضرت زینب(س) از کوفه تا شام و منازل بین راه، مصائب شام و بازگشت به مدینه و در نهایت به نظریات مختلف درباره وفات حضرت زینب(س) پرداخته است.