نـمـاز در لـغت به معناى پرستش, نياز, سجود, بندگى و اطاعت, خم شـدن بـراى اظـهـار بـندگى و اطاعت و يكى از فرايض دين و عبادت مـخصوصى است كه مسلمانان پنج بار در شبانه روز به جا مى‌آورند و داروى نسيان و وسيله ذكر خداوند، رابـطه معنوى مخلوق با خالق، دل كندن از مـاديـات و پـرواز دادن روح و پا را فراتر از ديدنى‌ها و شنيدنى‌ها نهادن است.
نماز, بزرگ ترين عبادت و مهم ترين سفارش انبيا است. در اهـمـيـت نـمـاز همين بس كه امیر مؤمنان على(ع) در جنگ صفين و امام حـسين(ع) در ظهر عاشورا دست از جنگ كشيده و به نماز ايستادند. و آن گـاه كـه بـه امیر مؤمنان(ع) ايراد گرفتند كه چه هنگام نماز است؟ فرمودند: ما براى همين مى جنگيم تا مردم اهل نماز باشند.
آداب نماز و آثار تربيتى آن به قدرى زياد است كه تمام نظام‌ها و روابط انـسـانـى را بـه طور خودكار تنظيم و اصلاح مى‌كند. توجه به همه آثـار تـربيتى نماز كار مشكلى است و ما به چند نمونه اشاره مى‌كنيم: مـراعات حقوق ديگران، ولايت، نـظـم و ترتيب، امـر به معروف و نهى از منكر و…
اثر حاضر با عنوان «نماز و دیگر موضوعات گوناگون تربیتی» که در سه بخش (بخش اول در 22 فصل، بخش دوم در 16 فصل و بخش سوم در 42 فصل) به نگارش درآمده است به تشریح موضوع نماز و موضوعات گوناگون تربیتی و برخی از احادیث نبوی(ص) و اهل بیت(ع) پرداخته است.